The power of people against poverty
De Westelijke Sahara wordt officieel beschouwd als een ‘niet-autonoom gebied dat een dekolonisatieproces doormaakt’. Het strekt zich uit over een oppervlakte van 266.000 km², gelegen tussen de Atlantische Oceaan, Marokko en Mauritanië. Het wordt in twee gedeeld door ‘de Berm’, een bijna 2.700 km lange muur die aangelegd werd door de Marokkaanse overheid. Een groot deel van de Sahrawi-bevolking leeft in vluchtelingenkampen in Algerije. De rest woont in het westelijke deel onder Marokkaans gezag en in het oostelijke deel dat in handen is van het Frente POLISARIO.
Oxfam focust op het voorzien van verse voedingsproducten (uien, wortelen, tomaten...), zodat het voedingspatroon van de Sahrawivluchtelingen diverser wordt. Per wijk wordt een vrouw verkozen om het voedsel in ontvangst te nemen en te verdelen onder de Sahrawifamilies. Voor de meest kwetsbare vluchtelingen (blinden, mensen met een handicap...) worden bovendien eieren verdeeld.
Lehdia is begeleidster in een lagere school in het vluchtelingenkamp Ausserd. Ze gebruikt spelletjes om de kinderen aan te leren hoe ze vers voedsel kunnen klaarmaken en bewaren. “Ik leg de kinderen uit wat de verschillende voedselgroepen zijn: er is eten dat je energie geeft (dat bevat zetmeel en koolhydraten) en eten dat je beschermt (vitaminen).” Dit Oxfam-project wordt gefinancierd door de Europese Unie.
Vrouwen in het vluchtelingenkamp Ausserd geven een vorming over fruit en groenten, en hoe je ze kan klaarmaken en bewaren. Ze zijn lid van Oxfam-partner UNFS (Union Nationale des Femmes Sahraouies). Na de vorming volgt een test: zijn de stellingen waar (blauw kaartje) of niet waar (roze kaartje)? Bijvoorbeeld: “Zwangere vrouwen mogen geen eieren eten, want dan verdikt de foetus” (niet waar) of “sinaasappels veroorzaken diarree bij kinderen” (niet waar). Project gefinancierd door de Europese Unie.
De Westelijke Sahara is het laatste niet-autonome gebied in Afrika dat nog aan het dekoloniseren is.
Het leven van personen die al 37 jaar geen controle meer hebben over de kwaliteit van hun leven en leefomstandigheden, kan nauwelijks nog “waardig” genoemd worden.
”Liesbeth Goossens, verantwoordelijke humanitaire beleidsbeïnvloeding bij Oxfam-Solidariteit